In het Tijdschrift voor HRM verscheen onlangs een artikel over “Veerkracht”:
Duurzame inzetbaarheid houdt in dat werkenden nu en in de toekomst kunnen en willen blijven werken. In een continu veranderende en veeleisende werkcontext lijkt het beschikken over veerkracht een belangrijke voorwaarde voor duurzame inzetbaarheid. De vraag is of dit daadwerkelijk zo is, en zo ja, hoe veerkracht vanuit de werkomgeving kan worden versterkt.

Het artikel beschrijft een onderzoek naar veerkracht.
Gevonden werd dat veerkracht een determinant is van duurzame inzetbaarheid een jaar later. Daarnaast blijkt er een positief wederkerig verband te bestaan tussen autonomie in het werk en veerkracht: autonomie hangt positief samen met veerkracht een jaar later, en andersom. Ten slotte blijkt veerkracht een determinant van de mate van coachend leiderschap die een werknemer een jaar later ervaart.

Een quote uit het artikel:

Vitaliteit, werkvermogen en employability van werknemers zijn geen stabiele
kenmerken en kunnen onder druk komen te staan door veranderingen
in zowel de privé- als de werkcontext van een werknemer. Denk bijvoorbeeld
aan gebeurtenissen zoals ziekte van een familielid, de introductie
van nieuwe technologieën op het werk, of baanverlies. Inzetbaar zijn en
blijven vraagt dat werknemers goed om kunnen gaan met dergelijke veranderingen,
tegenslagen en andere problemen die zij in hun werkende
leven tegenkomen. Oftewel, het vraagt om veerkracht. Zeker nu veranderingen
in de werkcontext elkaar steeds sneller opvolgen en er in toenemende
mate een beroep wordt gedaan op de eigen verantwoordelijkheid
van werkenden, lijkt veerkracht een onmisbare eigenschap om goed
te (blijven) functioneren.

Wendbaar, weerbaar en veerkracht.

Het onderzoek toont het belang van veerkracht aan. Het artikel geeft óók aan dat er meerdere definities van “veerkracht” zijn. De definitie die de onderzoekers hanteren overlapt met ons begrip “weerbaar”.

Waar de auteurs veerkracht vooral definiëren als het “terugveren na het ervaren van tegenslag”, sluit onze definitie van “wendbaar en weerbaar” aan bij Strümpfer (1990), die stelt dat  werknemers die veerkrachtig zijn ‘beroepsmatige zelfsturing’ ontwikkelen. Dit kan hen helpen om gezond te blijven en stressoren als een uitdaging in plaats van als een probleem te zien. Onderzoek wijst
uit dat veerkrachtige individuen inderdaad beter zijn toegerust om met stressoren
om te gaan in een voortdurend veranderende werkomgeving, doordat
ze openstaan voor nieuwe ervaringen, flexibel zijn voor veranderende eisen,
én meer emotionele stabiliteit vertonen wanneer ze worden geconfronteerd
met tegenslag (Tugade & Fredrickson, 2004).

Veerkracht is ontwikkelbaar

Een belangrijke constatering is dat veerkracht ontwikkelbaar is. Wij sluiten ons daar graag bij aan – en bespreken graag met u hoe dit in uw organisatie vorm kan worden gegeven!